Vandaag was er in onze wijk een soort mini-braderie. Niet erg groot en ook niet erg bijzonder. Een kraam met plantjes van de tuindersvereniging uit de wijk, een suikerspin, een kraam met tweedehands boeken, een rad van fortuin, een kraam met broodjes (georganiseerd door een school in de buurt), wat zelfgemaakte sieraden en iemand met zelfgemaakte pasteitjes…
Op weg naar de supermarkt had ik de kraam van de tuindersvereniging al eens goed bekeken. Voor weinig geld hadden ze kleine plantjes dille te koop. Niet iets om even tussen de boodschappen te drukken, dus ik had bedacht om na de boodschappen eerst naar huis te gaan en even later met een van huis meegenomen plastic zakje terug te gaan en een paar plantjes te kopen.
Na de boodschappen en onderweg naar de mini-braderie hoorde ik de muziek al sterker worden en aangekomen zag ik een groepje kinderen een dansje opvoeren. Verrassend leuk!
“Doe mij maar drie dille”, zei ik bij de kraam.
“Wilt u een tasje om het mee te nemen?”, vroeg één van de mensen achter de kraam.
“Nou nee, ik heb een plastic zakje meegenomen”, zei ik en even later ging ik huiswaarts met mijn drie dille voor slechts € 1,50.
Thuis gekomen zette ik mijn dille op het balkon en viel mijn oog op het zakje. Niet zomaar een zakje, maar wonder-boven-wonder een zakje van Dille & Kamille. Wel met de dille, maar dit keer zonder de kamille!
